ENGLISH ↓ below
De carrière van Joost Vandebrug laat sinds de start bij FOAM H3 in 2008 een intensief verloop zien met hoogtepunten op alle mogelijke terreinen van fotografie en film, van commercieel werk tot kunstwerk. Centraal staat de zoektocht naar de essentie van de dingen die even grillig kan verlopen als de loop van een rivier. Over de strijd onderweg en de moed om te kiezen voor de juiste richting.
“Dit papier wordt al duizend jaar op dezelfde manier gemaakt”, vertelde Joost Vandebrug aan een geïnteresseerde op Unseen in september dit jaar. Werk van Joost Vandebrug was te zien in stand van Ingrid Deuss Gallery uit Antwerpen waar hij op datzelfde moment een solo-expositie heeft. We zien foto’s van bloemen, monotypes, en foto’s in een groot tableau van water. Samen met bezoekers vragen we ons af of hier sprake is van de bekende techniek van Image Transfer zoals die destijds werd toegepast bij Polaroids van 4x5” en 8x10”. Maar Polaroid bestaat niet meer, dus wat is het dan wel? Image Transfer zonder Polaroid en een foto die is geprint op speciaal papier en nu een unieke afdruk, een monotype is in plaats van een print.
De andere afslag
Joost Vandebrug heeft na een vliegende start en een intensief werkproces laten zien dat hij tot veel instaat is. Toch is het stadium waarin hij nu verkeert van een ander orde dan alle vorige activiteiten. Vandebrug vertelt openlijk over de weg die hij ging en de obstakels die hij heeft moeten overwinnen om tot zover te komen. Hij vertelt over zijn korte avontuur aan de Rietveld Academie, het werken als assistent bij Erwin Olaf, verhuizen naar Londen en nu naar Antwerpen, over het werken aan commerciële opdrachten voor agenten vooral veel in de VS. “In die begintijd heb ik ook geëxposeerd bij FOAM H3 met een portretreeks. De manier van werken is vergelijkbaar met wat ik nu maak, ik laat alles zien, het proces blijft zichtbaar, ook de fouten, krassen. Hoewel de techniek is veranderd is de essentie dezelfde gebleven.
Ik was goed aan het werk, mode en campagnes o.a. voor Nike. Dat heb ik zo’n tien jaar gedaan. Als ik 100% gelukkig was geweest dan was ik dit blijven doen maar ik voelde, het zat niet goed. Vanaf 2011 begon ik een film te maken. Dat was een andere afslag en de film Bruce Lee and the Outlaw is in 2018 uitgekomen. De film heeft op alle filmfestivals meegedaan, het was de beste debuutfilm bij het filmfestival maar ik realiseerde me, ik wil meer, ik wil mijn eigen werk gaan maken. In 2019 heb ik de harde beslissing genomen en gezegd:’ ik stop ermee.’ Vanaf dat moment ben ik alleen met mijn persoonlijke werk verder gegaan.
Liquid gold
Voor de film Bruce Lee and the Outlaw keerde Vandebrug regelmatig terug naar Boekarest. De film toont een rauw en eerlijk beeld van het leven van daklozen en straatjongeren die leven in tunnels onder de stad. “Ik heb gezocht naar manieren die me zouden helpen mijn gedachten meer ruimte te geven. Om mijn hoofd leeg te maken, alles te verwerken en een plek te geven ben ik gaan wandelen langs de Donau. Je hebt je eigen verwerkingsproces dat je steeds meer gaat verbinden aan de rivier die daarmee steeds belangrijker wordt. En je blijft wandelen. De mogelijkheid om bij de rivier te gaan wandelen is toen en daar ontstaan. Ik heb nu pas de rust gevonden om stil te staan bij bepaalde dingen, na de film. Dingen vallen nu op zijn plek. Ik heb het echt als een persoonlijke ontwikkeling gezien en ervaren, pas daarna als creatieve uiting. Zo’n blaadje dat dood is, je blijft ernaar kijken, je neemt het mee, dan is het al veel meer waard. En dan doe je het onder de microscoop en het wordt op dat moment een schat, en als je het dan hebt gefotografeerd wordt het liquid gold. Als je het maar de ruimte geeft.”
Heraclitus
Eerst was daar de ontdekking dat de wandeling langs de rivier gedachten en emoties in balans brengt. Dat het perspectief verschuift en zoiets kleins als een blaadje of korrels zand uit de rivier betekenis hebben. Er is durf en moed voor nodig om te zoeken tot het punt waarop je jezelf tegenkomt. “Daar zat ik, zandkorrels en blaadjes te fotograferen met een industriële microscoop. Dat geeft een soort hyperconcentratie. Toen kwam het materiaalonderzoek in mijn atelier, je belt met de papiermaker van washi, hoe ongelofelijk het is hoe hij dat doet, op dezelfde manier als duizend jaar geleden. Voor mij is het belangrijk te werken met materiaal waar ik een feeling mee heb. Ook het proces van printen is magisch. De print wordt gemaakt met pigmenten, andere inkten lopen uit. Dan de bovenlaag losweken en ander papier onder het losgeweekte beeld. Washi papier is het dunste handgemaakte papier ter wereld. Het is zo dun, zo fragiel, vijf gram. De foto’s van zand zijn ook gemaakt zoals destijds de Image Transfers. Maar de basis is niet de Polaroid maar mijn eigen print op washi papier die in epoxy hard en transparant wordt als glas. Er zijn altijd momenten in het proces waarop alles misgaat. En ik hou van die momenten, een kreukel, een hoekje, dat onvoorspelbare. Ieder print is uniek. De spreuk van Heraclitis heeft voor mij een dubbele betekenis: You can never step in the same river twice. Deze uitspraak ligt aan de basis van veel van mijn werk zoals het paneel van foto’s met zand of het paneel met wateroppervlakken. Geen beeld is hetzelfde. Dat geldt ook voor mijn foto’s die niet eindeloos gereproduceerd kunnen worden maar steeds uniek zijn. Daarmee wil ik aangeven dat alles verandert, ook in onszelf, altijd hetzelfde maar toch anders.”
#Bio
Joost Vandebrug (1982) woont en werkt in Antwerpen. Hij heeft gestudeerd aan de Rietveld Academie en heeft gewerkt als assistent van Erwin Olaf. Meer dan tien jaar heeft hij vanuit Londen gewerkt als commercieel fotograaf voor o.a. Nike, vertegenwoordigd door agentschappen zoals Art+Commerce in New York. Na het maken van de veelvuldig bekroonde film Bruce Lee and the Outlaw heeft Vandebrug de keuze gemaakt voor zelfstandig kunstenaarschap. Zijn werk is op fotografie gebaseerd maar komt tot stand via onconventionele manieren van printen en bewerken, gebruik makend van Washi papier en Bariet.
ENGLISH TRANSLATION
Magic of small things.
Since his exhibition at FOAM in 2008, Joost Vandebrug's career has shown an intensive course with highlights in all possible fields of photography and film, from commercial work to artwork. Central is the search for the essence of things that can run as erratic as the course of a river: The struggle along the way and the courage to choose the right direction.
“This paper has been made the same way for a thousand years,” Joost Vandebrug told an interested party on Unseen in September this year. Work by Joost Vandebrug was on display in the booth of Ingrid Deuss Gallery from Antwerp, where he has a solo exhibition at the same time. We see pictures of flowers, monotypes, and pictures in a large tableau of water. Together with visitors, we wonder whether this concerns the well-known Image Transfer technique as it was used at the time with Polaroids of 4x5” and 8x10”. But Polaroid no longer exists, so what is it? Image Transfer without Polaroid and a photo printed on special paper and now a unique print, a monotype instead of a print.
The other way.
After a flying start and an intensive work process, Joost Vandebrug has shown that he is capable of a lot. Yet, at the stage he is in now is of a different order from all previous activities. Vandebrug openly talks about the road he went on and the obstacles he had to overcome to get this far. He talks about his short adventure at the Rietveld Academy, working as an assistant with Erwin Olaf, moving to London and now to Antwerp, about working on commercial assignments for agents, especially in the US. “In those early days I also exhibited at FOAM H3 with a portrait series. The way of working is similar to what I make now, I show everything, the process remains visible, even the mistakes, scratches. Although the technique has changed, the essence has remained the same.
I was good at my work, worldwide campaigns for Nike, among many other clients. I did that for about ten years. If I had been 100% happy I would have continued to do this but I felt it was not right. From 2011 I started making a film. That was a different turn, and the movie Bruce Lee and the Outlaw came out in 2018. The film has participated in all film festivals, it was the best debut film at the Dutch film festival but I realized, I want more, I want to make my own work. In 2019 I made the tough decision and said: 'I'm quitting.' From that moment on I only continued with my personal work.
Liquid gold.
Vandebrug regularly returned to Bucharest for the film Bruce Lee and the Outlaw. The film shows a raw and honest picture of the life of the homeless and street youth who live in tunnels under the city. “I looked for ways that would help me give my thoughts more space. To clear my head, to process everything and to give it a place, so I went for a walk along the Danube. I have my own processing method that connects me to the river, which is becoming increasingly important. And I just kept walking. The opportunity to go for a walk by the river arose then and there. I have only now found the peace to reflect on certain things, after the film. Things are falling into place now. I experienced it as a personal development, and only afterwards, as a creative expression. Like a dead leaf, if you keep looking at it, then take it with you, it slowly becomes more important. And then you put it under the microscope and at that moment it becomes a treasure, a relic. And when you have photographed it becomes liquid gold. As long as you give it that space.”
Heraclitus.
First, there was the discovery that the walk along the river balances thoughts and emotions. That the perspective shifts by something as small as a leaf or grains of sand from the river. It takes courage to search to the point where you find yourself. “There I was, photographing grains of sand and leaves with an industrial microscope. It requires a kind of hyper-concentration. Then the material research came in my atelier. For me it is important to work with materials with which I have a feeling. The process of printing is also magical. The print is made with pigments, other inks will run. Then soak off the top layer and other paper under the soaked image. Washi paper is the thinnest handmade paper in the world. It's so thin, so fragile, only five grams. The photos of sand are also made through Image Transfers, but the basis is not the Polaroid but my own print on washi paper that becomes hard and transparent like glass in epoxy. There are always moments in the process when everything goes wrong. And I like those moments, a wrinkle, a corner, that unpredictable thing. Every print is unique. The quoteby Heraclitus has a double meaning for me: You can never step in the same river twice. This statement is the basis of much of my work, such as the panel of photos with sand or the panel with water surfaces. No image is the same. This also applies to my photos that cannot be reproduced endlessly but are always unique. With this I want to indicate that everything changes, also in ourselves, always the same but still different.”
#Bio
Joost Vandebrug (1982) lives and works in Antwerp. He studied at the Rietveld Academy and worked as an assistant to Erwin Olaf. For over ten years he has worked from London as a commercial photographer for Nike, among others, represented by agencies such as Art+Commerce in New York. After making the multi-award-winning film Bruce Lee and the Outlaw, Vandebrug chose to become an independent artist. His work is photography-based but comes about through unconventional ways of printing and editing, using Washi paper and Bariet.